autor: Nikolaos Dymitriadis, 334438 Uruchamianie: Interpreter obsługuje czytanie z pliku oraz ze standardowego wejścia: ./interpreter file ./interpreter < file Wejście: Interpreter przyjmuje dwa rodzaje wejścia: + wyrażenie do obliczenia, dla którego wypisuje wartość + instrukcję(dowolną, ale najwięcej sensu robi oczywiście blok), którą wykonuje, dokonując odpowiedniego IO Krótki opis języka: Język stanowi luźne połączenie języków imperatywnych w stylu pascala z językami funkcyjnymi(dlatego nazywa się haskall). Funkcje vs. procedury Funkcje w języku są czyste (nie zmieniają stanu) i traktowane są jako zwyczajne wartości, w szczególności mogą być podawane i zwracane jako argumenty innych funkcji. W przeciwieństwie do nich procedury stanowią część środowiska i mogą dokonywać zmian stanu. Obsługiwane typy to unit, int, ból, string oraz nierekurencyjne typy z wieloma konstruktorami + wszystkie typy funkcyjne, które można na ich podstawie zbudować. Język posiada standardowe funkcyjne konstrukcje z wyrażeń: + iff-then-else + let-in + pattern matching Wszystkie funkcje tworzone są w postaci wieloargumentowych wyrażeń lamda: fun([arg : type]) : type = expression Funkcje rekurencyjne tworzone są poprzez nazwalne lambdy: fun f([arg : type]) : type = expr gdzie expr może zawierać odwołania do f Z konstrukcji imperatywnych zaimplementowane zostały: + bloki + deklaracje zmiennych i procedur dowolnie przeplatane z innymi instrukcjami + if-then-else-fi + while-do-done + przypisania do zmiennych + instrukcja pusta "procrastinate" + procedury nierekurencyjne + wywolania procedur + wypisywanie wartosci Deklaracje zmiennych w blokach i wyrażeniach let-in nie wymagają jawnego podania typów( typy są wnioskowane ), ale po nazwie zmiennej może nastąpić sygnatura var [: type] która zostanie sprawdzona. Deklaracje moga występować w dowolnym miejscu w bloku. Procedury deklarowane sa w postaci: procedure [nazwa]([argument : typ]*) [instrukcja / blok] return [wyrazenie] i mogą być wywołane w dwojaki sposob: procedura(argumenty) zmienna <- procedura(argumenty) Procedury nie moga być wywoływane w wyrażeniach (zmieniałyby one wtedy stan). Ponadto zaimplementowane zostały: + dodawanie/konkatenacja stringów + typedefy / aliasy postaci: - imperatywnie: alias [nazwa] = [typ] - funkcyjnie w let-in: [nazwa] ~ [typ] + polecenie "debugujace" trace, wypisujace stan oraz srodowisko Fazy interpretacji / wykonania: Wyrażenia: + faza typowania sprawdza oraz wyprowadza typy i zwraca dobrze typowane wyrazenie lub blad + faza "kompilacji" zaklada wejscie juz poprawnie ztypowane i przeprowadza wyrazenie w funkcje ze stanu do wartosci lub bledu Instrukcje: + 1 faza przeprowadza instrukcje w funkcje ze stanu do wyjatku lub io/stanu lub zgłasza błąd. Wykonanie: + rozpoczyna się dopiero, kiedy cały program zostanie poprawnie zinterpretowany. + Możliwe błędy w czasie wykonania skutkuja zwroceniem i wypisaniem wyjatku (definiowanego przez interpreter, nie haskellowego). Komentarze mają postać jednolinijkową ;; komentarz lub wielo: <; komentarz ;> Zapożyczenia: Gramatyka zapożyczona z gramatyki c-- z tutoriala dla bnfc i znacznie przerobiona.
AmbientTea/haskall
Interpreter for simple imperative/functional programming language written in Haskell.
Haskell