MSE intern workspace

include layered architecture researches

GIT Versiyon Kontrol

Bir dosya veya bir küme dosyadaki değişiklikleri takip edebilmek için uyguladığımız bir yöntem olarak tanımlayabiliriz.
Git gibi sistemler tüm bu değişikliklerin tarihçesini ve içeriğini elektronik olarak bizim için takip ederek kayıt altına almamızı sağlayan veri tabanları olarak düşünülebilir.

SOLID yazılım prensipleri; geliştirilen yazılımın esnek, yeniden kullanılabilir, sürdürülebilir ve anlaşılır olmasını sağlayan, kod tekrarını önleyen ve Robert C. Martin tarafından öne sürülen prensipler bütünüdür.
S — Single-Responsibility Principle
- Bir sınıf (nesne) yalnızca bir amaç uğruna değiştirilebilir, o da o sınıfa yüklenen sorumluluktur, yani bir sınıfın(fonksiyona da indirgenebilir) yapması gereken yalnızca bir işi olması gerekir.
O — Open-Closed Principle
- Bir sınıf ya da fonksiyon halihazırda var olan özellikleri korumalı ve değişikliğe izin vermemelidir. Yani davranışını değiştirmiyor olmalı ve yeni özellikler kazanabiliyor olmalıdır.
L — Liskov Substitution Principle
- Kodlarımızda herhangi bir değişiklik yapmaya gerek duymadan alt sınıfları, türedikleri(üst) sınıfların yerine kullanabilmeliyiz.
I — Interface Segregation Principle
- Sorumlulukların hepsini tek bir arayüze toplamak yerine daha özelleştirilmiş birden fazla arayüz oluşturmalıyız.
D — Dependency Inversion Principle
- Sınıflar arası bağımlılıklar olabildiğince az olmalıdır özellikle üst seviye sınıflar alt seviye sınıflara bağımlı olmamalıdır.

Dont repeat yourself! DRY prensibi kodun tekrarlanmasına (code duplication) düşmandır.
Aynı işi yapan kodların (genellikle kopyala-yapıştır ile) ihtiyaç duyulduğu her yerde tekrarlanarak projenin çöp olması; yönetilebilirlik, haliyle geliştirilebilirlik ve sürdürülebilirlik imkanlarından gittikçe uzaklaşmasını engellemeye odaklanır.
Eğer daha önce yazılmış bir kod ya da kod bloğunu tekrar kullanmaya ihtiyacımız olursa; mevcut kodu bir fonksiyona/sınıfa/metoda dönüştürerek (mümkünse refactor ederek) eski kullanan yeri bu noktaya bağlayıp, sonrasında yeni yazacağımız kodlarda da bu merkezileştirdiğimiz nokta üzerinden kullanmalıyız.

Application Programming Interface, bir uygulamanın işlevlerine dışarıdan veya uzaktan erişilip bu işlevlerin kullanılmasını sağlayan arayüzdür.
API, iki uygulamanın birbiriyle iletişime geçmesini sağlayan bir yazılım aracıdır da diyebiliriz.
API herhangi bir sunucunun response dönmesine ve sunucunun üzerindeki uygulamaya farklı platformlardan ulaşılmasına olanak sağlar, platform bağımsızdır.

Backend, kullanıcıların görmediği arka yüz (Server-side) geliştiren kişidir. Yani sistemin mimarisini oluşturan, veri tabanı yönetimini planlayan, sunucu ayarlamalarından sorumlu, sistemin maksimum seviyede verimli ve hızlı çalışmasını sağlayan kişidir.
Backend programcıları, sunucu tarafında uygulamanın iş mantığını, veri tabanını ve diğer önemli işlevleri geliştirir.
Kullanıcı arayüzü ile doğrudan etkileşime girmezler, ancak uygulamanın temel işlevselliğini ve veri yönetimini sağlarlar.

Bussiness : Yazılım iş kurallarının bulunduğu katmandır. Proje içerisinde gerçekleştirilecek işlem, fonksiyonların bulunduğu kaymandır.
Core : Proje bazlı değişmeyen, her projeye uyarlanabilir tool, extension gibi nesnelerin ve DataAccess ve Entities katmanlarına bağlı sabit olan framework ve concreteleri barındıran katmandır.
DataAccess : Projede bussiness ve entity katmanı arasında veri akışını sağlayan katmandır.
Entities : Projede kullanılacak nesnelerin tutulduğu katmandır.
WebAPI : Projenin veri tabanı üzerinde işlemleri gerçekleştiren katmandır. Bu işlemler sonucunda oluşan state değişikliklerinin görüntülenmesi ve crud işlemlerinin yapılabildiği katmandır.