Nesne tabanlı programlama (Object-Oriented Programming - OOP), programlama paradigmasının bir türüdür. Bu paradigmada, bir programı oluşturan veri yapıları ve işlevleri birlikte gruplamak için "nesneler" kullanılır. Bu, programın daha organize, esnek ve yeniden kullanılabilir olmasını sağlar.
-
Sınıflar ve Nesneler: Sınıflar, nesnelerin bir şablonunu tanımlar. Nesneler ise bu şablonu kullanarak bellekte oluşturulan örneklerdir. Örneğin, bir "Araba" sınıfı, bir arabanın özelliklerini (marka, model, renk) ve davranışlarını (hızlanma, yavaşlama) tanımlar.
-
Kapsülleme: Nesne tabanlı programlamada, veri ve işlevsellik bir arada kapsülleme olarak adlandırılır. Bu, bir nesnenin içindeki verilere ve işlevlere dışarıdan erişimin kontrol edilmesini sağlar. Örneğin, bir arabanın hızını değiştirmek için özel bir işlev çağırılabilir ve bu işlev hızı uygun şekilde günceller.
-
Kalıtım: Kalıtım, bir sınıfın özelliklerinin başka bir sınıfa aktarılmasını sağlar. Bu, kodun tekrarını azaltır ve kodun daha organize olmasını sağlar. Örneğin, "SporAraba" sınıfı, genel "Araba" sınıfından türetilebilir ve ek özellikler ekleyebilir.
-
Çok Biçimlilik (Polimorfizm): Çok biçimlilik, aynı adı taşıyan ancak farklı davranışlara sahip işlevlerin aynı sınıf hiyerarşisinde bulunabilmesini sağlar. Bu, aynı kod parçasının farklı bağlamlarda farklı şekillerde davranabilmesini sağlar. Örneğin, "arabaSesCikar()" işlevi, farklı arabalar için farklı sesler çıkarabilir.
-
Veri Soyutlama (Abstraction): Veri soyutlama, karmaşık sistemlerin basitleştirilmesini sağlar. Sınıflar ve nesneler, bir varlık hakkında sadece önemli bilgileri içerir ve gereksiz ayrıntıları gizler. Bu, programın daha anlaşılabilir ve yönetilebilir olmasını sağlar.
Bu kavramlar, nesne tabanlı programlamanın temel taşlarını oluşturur. Bu paradigmaya geçmek, genellikle kodun daha düzenli, bakımı daha kolay ve genellikle daha geniş ölçekte daha kullanılabilir olmasını sağlar.